2010-2011, De Rodenburgs, reeks 2, 18 afleveringen, als Claudia Schneider
2008-heden, Vermist, reeks 1 t/m 4, 40 afleveringen, als Tine Peeters
1999-2001, Flikken, reeks 1 t/m 3, 40 afleveringen, als Tony Dierickx naast Andrea Croonenberghs
2011, Witse, als ?, reeks 9, aflevering 3
2007, Rupel, als Sofie Dombert (nooit uitgezonden)
2007, Katarakt, ze speelt de rol van Nathalie
2007, Sara, als Esther Bossiers
2007, Aspe, reeks 3, aflevering 35 'Gestolen Dood' en 36 'Hoog Spel', als Hilde Naessens
2007, Dag Boek, gastlezer
2006, De Zevende Dag, zondagochtendprogramma
2005, Witse, reeks 2, aflevering 10: 'Tweespoor', als Anja Siebens
2005, Zomer 2005, talkshow
2004, Hij/Zij, spelprogramma
2003, Dennis, 1 aflevering, als een vroegere vriendin van Dennis
2001, Liefde & Geluk, aflevering 5: 'Striptease', als Tony Dierickx
1998, Deman, 1 aflevering: 'Duivelse minnaars', als Sonja
1998, De Raf en Ronny Show, als 'Haar van boven'
1998, Heterdaad, reeks 3, aflevering 26, als Barbara
1997, Dokters, aflevering 'Verboden te roken'
1991, De Kotmadam, reeks 3, aflevering 49: 'De Poolse', als Olga Kornikova
____, Wittekerke, aflevering 116, als Nadine
____, Oog in Oog, meer details zijn niet bekend
2006, Beste vrienden, vriendschapstest in de vorm van een spel
____, Aan tafel, talkshow
____, De Laatste Show, talkshow
____, Herexamen
____, Mensenkennis
2010, Zot van A., als Annette
2008, Vermist, Tine Peeters
2006, Vleugels, als Kris
2005, Buitenspel, als Anne Reynders, moeder van Gilles
2005, Suspect, als journaliste Conny Haas (bijrol)
2004, Nieuwe Schoenen, kleine bijrol (televisiefilm)
2003, A love story in B-minor, (kortfilm)
2002, De blauwe roos, moeder van Nathalie (kortfilm)
1998, She will be mine, (kortfilm)
1997, Cel, als Sheila (kortfilm)
Joke Devynck: "Vierde reeks in volle voorbereiding? Je weet meer dan ik. De kijkcijfers zijn goed, dus waarom zouden we stoppen? 't is waar: Woestijnvis bijvoorbeeld heeft er een gewoonte van gemaakt om te stoppen op het hoogtepunt van een goedlopend programma. Schalkse Ruiters, Morgen Maandag... Ze hebben die succesnummers de kans niet gegeven om dood te bloeden. Er valt iets voor te zeggen maar anderzijds is het ook zo dat een machine na drie jaar veel beter gesmeerd loopt dan na 1 of twee seizoenen. Maar kijk naar de Amerikaanse reeksen: die blijven ook jaren aan een stuk lopen. Anthony Hopkins vergeleek sequels ooit met gokken in Las Vegas: de eerste keer dat je speelt win je, en je wil doorgaan, tot je plots beseft dat er van je winst niets meer over is en je integendeel een diepe put hebt gemaakt. Het ogenblik dat je je niet meer lekker voelt in je personage, wordt het tijd om te stoppen. Het succes van 'Flikken' ligt juist in de personages, de herkenbaarheid. Je hebt zes karakters, allemaal verschillend van elkaar, en iedereen kan zich wel op één of andere manier identificeren met één van hen. Ook wanneer de verhaallijnen zelf wat minder zouden worden, dan nog ben ik er zeker van dat de mensen blijven kijken omwille van de personages."
Joke Devynck: "Tony is een kind van de straat. Dus wat zeker aan bod komt, is de vuile praat die ze uitkraamt en haar stoer gedrag. Tony is zo, maar ze is veel meer dan dat ook. Ze heeft veel voeling met de man en de vrouw in de straat, met het gewone volk. Dat biedt veel perspectieven om haar personage diepgang te geven, maar het komt er een beetje te weinig uit precies omdat er minder op locatie gefilmd wordt, en ik dus niet altijd de kans krijg om Tony neer te zetten in haar natuurlijke omgeving en haar gestalte te geven via haar contact met de mensen. Heel veel heeft ook te maken met de verhaallijnen. Soms worden die gespreid over twee afleveringen-zoals het dochtertje van Britt werd gekidnapt- en dan krijg je meer mogelijkheden om diepgang te krijgen in je personage. Maar er waren de afleveringen waarin Francken, de onderzoeksrechter waar Tony ooit iets mee heeft gehad en om het leven komt, en natuurlijk ook de terugkeer van Frank, een oud lief van haar, die Tony komt misleiden. Het zou ook heel wat helpen indien de episodes zelf wat langer zouden duren, maar ook dat is niet haalbaar. Er is gewoon te weinig tijd, zeker als je weet dat 1dag opnames amper 3 of 6 minuten beelden oplevert, al naargelang het om studio- of buitenopnames gaat."
Joke Devynck: "Ik niet. Ik vond het zelf heel functioneel naakt, want anders had ik er nooit mee ingestemd. Wat had ik moeten doen? Een laken rond me slaan zoals in Amerikaanse series? Het ging erom dat ik snel uit bed moest voor 1 of andere zaak. Het verhaal vroeg erom. Vergeet ook niet dat elke naaktscène die je speelt moet bijdragen tot de typering van je karakter. Tony is niet preuts, in de reeks is ze een vrouw met 'wisselende contacten'. Dan is het niet abnormaal dat ze 's ochtends naakt wakker wordt naast iemand die ze de avond tevoren pas voor het eerst gezien heeft. En die ze niet van plan is nog te ontmoeten."
Joke Devynck: "Toneel is de basis van het spelen, maar er is zeker een wisselwerking met camerawerk. Televisie leert je om heel concreet te zijn. Het 'geef-de-confituur-eens-door' acteerwerk- het spelen van heel alledaagse situaties of het op een alledaagse manier omgaan met je tegenspelers. Grapjes maken, onbenullige conversaties... dat soort dingen. Dat vind ik persoonlijk het moeilijkst van al. Ach, het is gewoon anders, maar het is allebei 'spelen'. Zo is theater heel momentaan. Het wordt niet gevat, het vervliegt! En tegelijk is toneel evolutie: je gaat anders spelen naarmate het stuk langer loopt. Bovendien is elke opvoering verschillend, ook al omdat het publiek telkens anders is en op een heel andere manier reageert. Weet je, het is leuk om televisie en toneel te kunnen combineren, maar dat is zo goed als onmogelijk. Oke, ik mis het toneel, maar misschien zou ik morgen naar televisie verlangen mocht ik vandaag beslissen om uit flikken te stappen. Want pas op; ik doe mijn werk heel erg graag. Ik leer ook nog elke dag bij. Het werken voor televisie draagt bij tot je technische bagage. Zolang ik plezier aan mijn werk blijf beleven, zie ik niet in waarom ik het televisiewerk de rug zou toekeren."
Joke Devynck: "Ik ben daar heel gematigd in. Je hebt mensen die acteren als iets heel verhevens zien. Anderen zien acteren eerder al een pure job. Puur vakmanschap dat je kan leren. Mijn visie op acteren schommelt daar ergens tussenin."
Joke Devynck: "Ik denk dat ik als mens vooral bezig ben met mij te uiten, op alle vlakken. Jammer genoeg ben ik totaal niet muzikaal, maar daar staat dan weer tegenover dat ik gevoel heb voor beeldende kunst. Portretten vooral, je beeldt er mensen mee uit, net als bij acteren. Weet je, acteren is het lachen en het wenen van het leven. Als kind al wilde ik acteren; ik tekende figuurtjes op het podium. Ik ben altijd een twijfelaarster geweest, maar dat was iets waar ik zeker van was: namelijk dat ik actrice zou worden. Nu ja, dat of avonturierster. Of anotropologe. Maar daarvoor moest je naar de unief, en dat zag ik niet zitten. Ik heb het namelijk niet zo begrepen op van die schoolse opleidingen. Zelf studio vond ik te schools."
Joke Devynck: "Voor 'Herexamen' was dat inderdaad zo, maar 'Mensenkennis' vond ik echt leuk. Destijds leefde onder acteurs de opvatting dat wanneer je aan 'Herexamen' mocht meedoen, je het gevoel had dat je op de goeie weg zat. Ik had er mij gewoon veel te veel van voorgesteld, maar er worden daar vier afleveringen op 1dag ingeblikt. En dan krijg je het gevoel van 'is het dat maar?' 'Mensenkennis' was heel anders. Vanuit die ontgoocheling met 'Herexamen' was ik daar onbevangen op af gegaan. Zo van 'laat ik het nu maar doen en we zien wel wat het wordt.' Weet je, je moet alles eens uitgeprobeerd hebben, en dan pas weet je wat je eraan hebt. Vanuit de theaterwereld wordt er soms neergekeken op televisie, en dan zeker op spelletjes. Ook interviews en dergelijke vindt men daar maar minnetjes. Maar ik vind dat je die dingen niet van te voren mag veroordelen. Anderzijds kan je niet aan alles meedoen; je moet leren selectief te zijn. Het laten aanrukken van BV's is in, laat het ons zo stellen."
Joke Devynck: "Maar dat bedoel ik nu net. Ik was daar gewoon uit overtuiging, maar dat wil niet zeggen dat ik daar even een statement wil komen plaatsen. Zo van 'kijk eens, ik ben Joke Devynck en ik ben politiek correct.' Ik wist van mezelf waarom ik die dag daar was, maar mag men daarom van mij verwachten dat ik op een stevig onderbouwde manier het hoe en waarom van de manifestatie uit de doeken ga doen? En plots duwt er iemand van het Journaal een micro onder mijn neus, Sorry hé, maar ik had niet gevraagd om geïnterviewd te worden. Mocht men me van tevoren hebben gezegd dat ze me een paar vraagjes zouden stellen, dan had ik me daar op kunnen voorbereiden, en dan had ik heus wel met een zinniger tekstje voor de dag gekomen dan wat het uiteindelijk is geworden. Maar waarom moest ik eigenlijk voor de camera komen in de first place? Ik was daar gewoon."
Joke Devynck: "Oh, maar dat liedje ben ik ook al beu gehoord: 'wij geven de mensen wat ze willen.' Probeer de mensen kwaliteit te geven. Als we er nu eens van uitgaan dat we niet weten wat 'de mensen' willen, dan krijgen we misschien wat minder eenheidskoek. En over dat gevraagd worden: vaak is dat voor heel nobele dingen, maar je voelt het zo aan je eksterogen dat je gevraagd wordt voor je bekende smoel. Dat je daar bent om meer volk te lokken of meer opbrengst binnen te halen. Oke, het is voor een goed doel, maar mag ik me daar alsjeblief een beetje ongemakkelijk bij voelen? Ik ben altijd een piekeraar geweest, maar nooit zoveel als nu ik op televisie kom. Mag ik neen zeggen op dit? Moet ik dat doen? Uiteindelijk neem je dan een beslissing, je gaat ervoor en dan uiteindelijk voel je ontgoocheling-of juist niet, en dan is het goed."
Joke Devynck: "Toch niet. Ik wantrouw woorden. Ik heb ooit Jan Decleir eens toevertrouwd dat ik bang ben van woorden. 'Hoe kan dat nu als je wil gaan acteren,' antwoordde hij daarop. Toch is het zo. Woorden kunnen tot verschrikkelijke misverstanden leiden. Zeker geschreven woorden. Je moet er kunnen doorkijken, luisteren naar de woorden en ze relativeren. Wat ik sommige media verwijt, naast het eeuwig excuus van 'wij geven wat de mensen willen, dus mogen we bullshit over ze heen kieperen' is dat ze de mensen in vakjes zetten en dat ze altijd een oordeel geven, in plaats van gewoon bemerkingen te plaatsen. Niemand lijkt nog moeite te nemen om iets te nuanceren. Soms word je gepakt op alles Wat je eerder hebt gezegd in een ander interview. Zo van 'ja maar, toen heb je zus gezegd en vandaag is het zo' Mag het even? Mag ik na verloop van tijd dan niet anders gaan denken over bepaalde dingen? Soms heb ik de indruk dat men je in de hoek wil drijven. Afijn, iedereen zijn eigen mening a.u.b. maar soms mag er al eens wat tegenover staan. Hoe zij het dan zouden doen, een beetje constructieve kritiek als het ware."
Joke Devynck: "Daar heb ik nog geen seconde bij stilgestaan. Ik herinner me uit mijn studentenperiode dat we met vijf vriendinnen ooit op Brusselmans zijn toegestapt met de vraag of hij niet eens een stukje speciaal voor ons wou schrijven. Dat is er nooit van gekomen en ook ons voornemen om ooit met z'n allen iets samen te doen, is niet gerealiseerd. Maar ik herinner me wel dat het toen een gezellige avond is geworden." Misschien dat hij me omwille van die avond een beetje ontziet.
Heel de familie Rodenburg, aangevoerd door Marie-Claire, verschijnt in vol ornaat op de begrafenis van de vermoorde Simon. "Sex, Drugs and Rock’n Roll" staat er gegraveerd op de witte kist, die Marie-Claire besteld heeft. Maar de meest pakkende toespraak komt van Freya, kapot van verdriet over de dood van haar eerste grote liefde. Stijn De Ridder woont een andere intiemere begrafenis bij, nl. die van Camilia Del Monte. De jonge advocate kon de breuk met Stijn niet verwerken en pleegde zelfmoord. Fred laat het allemaal niet aan zijn hart komen en gaat helemaal op in zijn nieuwe functie als CEO van RIC. Karel is nog steeds niet overtuigd van de capaciteiten van zijn oudste zoon, maar zijn goedbedoelde raad wordt compleet genegeerd. Fred probeert op zijn beurt Marie-Claire advies te geven bij het runnen van WestStar, maar ontdekt snel dat dat geen goed idee is...
Fred pikt het niet langer dat Karel zich met RIC blijft bemoeien en achter zijn rug deals afblaast. Het komt tot een zware confrontatie tussen vader en zoon en Bénédicte moet partij kiezen. Haar keuze heeft zware gevolgen voor de familie. Ondanks Freds weigering en buiten zijn medeweten, heeft Maaike toch geposeerd voor een fotoshoot in lingerie. Marie-Claire kan het niet laten haar stiefmoeder hiermee te pesten en het komt tot een vechtpartij tussen de twee vrouwen. Fred beseft dat het zo niet verder kan. Marie-Claire is nauwelijks bekomen van het gevecht met Maaike of ze wordt aangepakt door een woedende Freya. Ze zoekt troost in de armen van haar enigmatische neef Daniël. Hanne beseft op haar beurt dat Olivier nooit van plan was om haar mee te nemen naar zijn kabinet wanneer hij minister wordt en ze breekt met hem. Maar wordt Olivier wel minister?
Freya wil koste wat het kost voorkomen dat Marie-Claire een schandaalboek over Simon op de markt brengt, maar zoals steeds blijkt die haar een stap voor. Marie-Claire heeft trouwens andere zorgen. Het lijkt wel alsof Daniël haar probeert te ontlopen. Bovendien moet ze op zoek naar een appartement want na de zoveelste confrontatie met Maaike, heeft Fred zijn dochter de deur gewezen. Het is een beslissing die Fred zwaar valt, net zo zwaar als de gedwongen verkoop van zijn geliefde WestStar aan zijn vader om de financiële put bij RIC te helpen vullen. En ook na de verkoop komt hij nog steeds 3 miljoen euro te kort. Karel heeft WestStar niet voor zichzelf gekocht en bezorgt zijn twee kleinkinderen Daniël en Marie-Claire een verrassing van formaat. Het is voor Daniël meteen de aanleiding om een punt te zetten achter hun amoureuze relatie. En dan krijgt een aangeslagen Marie-Claire het bezoek van de mysterieuze mevrouw Schneider(Joke Devynck)...
Fred is razend dat Freya ongestraft blijft na haar aanslag op hem. Freya beseft haar fout maar zoekt een uitweg voor haar frustratie over de smaad aan de overleden Simon. Hanne steunt haar dochter met goede raad, die helaas verkeerd uitpakt. Stijn is inmiddels terug thuis komen wonen en heeft buiten medeweten van zijn vrouw de erfenis van Camilia aanvaard. Fred heeft Marie-Claire nog maar net het huis uit gezet, of hij wil al zoete broodjes bakken. Dit tot grote ergernis van Maaike. Isabelle maakt zich grote zorgen over het cadeau van Karel Rodenburg aan zijn kleinzoon. Blijkbaar is er een en ander met Daniël aan de hand waar Karel geen weet van heeft. De geheimzinnige Claudia(Joke Devynck) laat bij iedere Rodenburg een grote omslag bezorgen. Die van Bénédicte bezorgt ze zelf. De brief slaat in als een bom...
De harde brief van Marie-Claire stuurt een schokgolf door de Rodenburgs. Op de door haar samengeroepen familievergadering wacht hen een verrassing van formaat. Er blijken heel wat oude rekeningen te vereffenen. Vooral bij Bénédicte breekt het angstzweet uit. Karel vangt bot als hij de crisis op zijn gebruikelijke manier wil oplossen met een flinke som geld. Hij begint te beseffen dat zijn cadeau aan zijn kleinkinderen zich wel eens tegen hem kan keren. Fred is kapot van het nieuws en wil niet bij de pakken blijven zitten. Hij kan het niet verkroppen dat WestStar het parkeerdossier in de schoot geworpen krijgt en neemt een zakelijke beslissing met serieuze gevolgen. Freya heeft zich degelijk voorbereid op haar interview over Simon, vastbesloten niet in de val van de sensatiepers te trappen. Het interview loopt echter helemaal anders dan verwacht.
Hanne is razend op Freya, want het interview dat ze aan het blad Jetset gegeven heeft om het imago van Simon op te poetsen, komt als een boemerang in haar gezicht terug. Ook Olivier heeft de cover van het roddelblad gehaald. Bénédicte kan er niet mee lachen en eist dat hij zich herpakt. Maar Freya en Olivier storten zich vol overgave in het Kortrijkse nachtleven... De samenwerking tussen Daniël en Claudia(Joke Devynck) verloopt prima, tot grote ergernis van Karel. Het ziet er naar uit dat ze van het parkingproject een succes zullen maken. Fred houdt intussen uitverkoop om RIC er bovenop te helpen. Antoine kan het zakelijke geklungel van Fred niet meer aanzien en stelt Stijn voor een belangrijke participatie van RIC over te nemen, zodat die niet verloren gaat. Stijn ruikt zijn kans en probeert Antoine te verleiden tot dubbelspel. Fred geniet ondertussen uitgebreid van zijn nieuwe auto. Met Maaike, die nog altijd niet durft te vertellen dat ze binnenkort naar de Bahama’s vertrekt voor een sexy glamour fotoshoot.
Na een wild nachtje fuiven rijdt een dronken Olivier, met een al even dronken Freya naast zich in de wagen, een fietster aan. De vrouw is zwaar gekwetst. Olivier maakt zich uit de voeten en laat een slapende Freya alleen achter. Hij rekent op Karel om een groot schandaal te voorkomen. Karel beseft dat zijn zoon niet het sterke karakter is dat hij altijd in hem zag en neemt een harde beslissing. Freya wordt opgepakt en gearresteerd op verdenking van doodslag. De klap brengt Hanne en Stijn terug dichter bij mekaar. Fred heeft dringend geld nodig voor RIC en Bénédicte heeft haar zus Marie-France om hulp gevraagd. Die installeert zich ten huize Rodenburg en geniet duidelijk van de situatie. Claudia begint zich inmiddels ernstig zorgen te maken over het gedrag van Daniël.
Fred denkt dat zijn dochter in Indië zit, want hij heeft haar op een foto gezien. Hij wil er onmiddellijk naartoe en is voor geen rede vatbaar. Als Agnes hem erop wijst dat de vrouw op de foto veel kleiner is dan Marie-Claire en daarom geen vlucht wil boeken, wordt ze op staande voet ontslagen. Intussen krijgt Claudia Isabelle aan de praat. Daniël blijkt een man met vele gezichten, en één ervan is zeer te mijden, zoals Chantal aan de lijve ondervonden heeft. Claudia stelt Daniël voor een verrassend ultimatum. Terwijl Freya nog steeds in de gevangenis zit, heeft Karel voor haar een - dure - advocaat geregeld. Freya beseft maar al te goed wat de bedoeling hiervan is. Marie-France heeft voor Fred en Bénédicte ook een ultimatum in petto alvorens te investeren in het noodlijdende RIC. Het wordt allemaal wat te veel voor Karel en de oude krijger zakt in elkaar.
Joke Devynck: 'Als ik mag kiezen: doe maar oud. Ik hou niet van winkelen, maar voor leuke tweedehandswinkeltjes maak ik graag een uitzondering. Tweedehands is origineel, mooi en goedkoop. En ecologisch uiteraard. Dat is voor mij zeer belangrijk. En elk stuk heeft een geschiedenis. Soms troggel ik iets af van een vriendin. Dan heeft het nog meer betekenis.'
En zij geeft dat dan?
Joke Devynck: 'Neen, natuurlijk niet. (lacht) Maar af en toe wel. Toen ik studeerde, woonde ik bij een vriendin. Na afloop kreeg ik haar lange witte jurk waar ik verliefd op was. Ik heb die jurk gedragen tot hij stuk was. En nog doe ik hem niet weg.'
Hou je echt niet van winkelen?
Joke Devynck: 'Neen. Als ik de H&M of Zara binnenstap, en de boenke boenke muziek me om de oren slaat, dan draai ik mij om en ben weer weg. Ze doen er alles aan om winkelen zo onaangenaam mogelijk te maken. Ik ben een oude vrouw op dat vlak.'
En boetieks?
Joke Devynck: 'Dat wel. Een klein winkeltje met lieve verkoopsters en een betaalbaar aanbod. Maar die zijn schaars. En ik vergeet ook snel. Net zoals ik dat heb met wijn. Ik koop een lekkere wijn en ik vergeet welke het was. Zo gaat het bij mij met kledingmerken ook.'
De stockverkoop nog niet ontdekt?
Joke Devynck: 'Toch wel. Maar ik moet erop gewezen worden wanneer ze plaatsvinden. Gelukkig krijg ik soms tips van stylistes. Veronique Branquinho heeft een mooie snit van broeken. Ga eens kijken. En ik heb op een stockverkoop een prachtige petrolkleurige jas gekocht van Dries Van Noten. Jassen zijn mijn zwak punt. Jassen en laarzen.'
Waarom?
Joke Devynck: 'Omdat ik het theatrale opzoek. Met een mooi paar laarzen kun je veel vertellen. Ik krijg daar vaak complimentjes over.'
En verder: ben je schoenenverslaafd?
Joke Devynck: 'Niet verslaafd. Maar ik begrijp de fascinatie wel. Een schoen kan een outfit maken. En je hoeft er geen zware confrontatie met de spiegel voor aan te gaan. Maar mooie schoenen zijn vaak duur, zeker in de natuurlijke materialen waar ik van houd.'
Kan je nooit eens veel geld uitgeven aan een mooi stuk?
Joke Devynck: 'Als het goed gemaakt én tijdloos is, wel. Maar ik doe het niet vaak. Ik vraag me zelfs af wat het duurste is wat ik ooit gekocht heb. Een jas, denk ik.'
Heb je last van schuldgevoelens?
Joke Devynck: 'Neen. Ik vind het gewoon overdreven. Aan andere dingen geef ik wél gemakkelijk geld uit. Aan eten bijvoorbeeld. Wij zijn levensgenieters die belang hechten aan goede producten. Biologische melk, groenten en fruit van goede kwaliteit. Of kippen. Ik kan er niet tegen als Johan met een plofkip van drie euro thuiskomt. Je wilt niet weten wat ze daarin spuiten.'
Zweer je bij vaste verzorgingsproducten?
Joke Devynck: 'Ja. Maar ik gebruik er niet zoveel. Ik merk dat ik altijd bij dezelfde natuurlijke producten van Weleda uitkom. En een goede dagcrème van La Roche-Posay.'
Koop je dure kinderkleren?
Joke Devynck: 'Neen. Ze groeien er veel te snel uit. Ook daar vind je zeer mooi tweedehands.'
Joke Devynck: 'Ik heb er twee die het allemaal niet veel kan schelen, en eentje die niet wil verschillen van de rest. Die wil Pokémon en alles wat in is om mee te kunnen spelen. Toen ik een rode broek kocht, zei hij: Neen, ze gaan mij uitlachen. Maar ik heb ze hem tóch kunnen doen dragen.'
Voor mezelf: Think Twice (T2), Ajuinlei 15a in Gent, voor de kinderen: Jacob, Bij Sint-Jacobs 7 in Gent
Joke Devynck: 'Blijf jezelf. Your playing small doesn't serve the world. Veel mensen maken zich klein. Waarom? Durf stralen. Durf dat!'
Inspecteur- Officier van de Gerechtelijke Politie
28 jaar
Tony Dierickx is op straat opgegroeid en een straatvechter gebleven.
Tony woont in een loft. Een thuis is voor haar niet meer dan een bed om in te slapen (en niet noodzakelijk het hare).
Durft nogal vlug een grote mond opzetten, ze is een beetje een flapuit. Ze verbergt dikwijls een klein hartje achter een grote mond. Ze ligt ook dikwijls met zichzelf in de knoop.
Reageert intuïtief en emotioneel, lees: explosief. En ook dat heeft in riskante omstandigheden soms zijn voordelen.
Een avondmens met een ochtendhumeur.
Vuil gebekt, sarcastisch, licht ontvlambaar en kleingeestig. Ze is dikwijls te impulsief en bevooroordeeld. Ze hangt met veel genoegen de slecht gemanierde uit, maar is charmant als het haar uitkomt..
Tony heeft een hekel aan traagheid en stupiditeit, "interpreteert" de regels, neemt risico's en belist intuïtief en snel. Ze kan absoluut niet tegen haar verlies en betaalt prompt terug met gelijke munt.
Ons geluk te zien was, kruipt in de huid van zijn broer Leo, flamboyante tapijtengigant. De cast wordt aangevuld met ronkende namen als Kevin Janssens, Marc Van Eeghem, Gilda De Bal en Vic De Wachter. Onlangs startten de opnames van de reeks, die wellicht in 2011 op het scherm komt.
De VT4-reeks werd in totaal zes keer genomineerd, want ook in de categorieën beste Europese producent en beste internationale producent speelt Vermist mee. Vermist is intussen verkocht aan meer dan veertig landen. De prijzen worden uitgereikt op 10juni.
'De Klas van Frieda' sluit de week af met echte liefde, ook op de schoolbanken. Veldrijder Bart Wellens brengt zijn charmante vrouw Lentel De Hertog mee en actrice Joke Devynck haar man Johan Heldenbergh.
'Acteurs gezocht voor Wetterse promofilm 'Zot Van W' in een regie van Jan Verheyen'.
'Niet bij stilgestaan dat het 1 april was', zegt ze.
'En ja, met Jan Verheyen werken zag ik wel zitten. Maar bon, ik kan er wel mee lachen.'
'Ik ga zelf een promofilm in elkaar boksen die misschien Zot Van W gaat heten en ik was op zoek naar een actrice. Die heb ik meteen gevonden, Jessy krijgt een rol.'
Joke Devynck: (lacht) 'Mijn personage Claudia is wel een femme fatale, ja. Ze laat zich niet van de kook brengen en laat haar masker niet snel vallen. En ja, ik hoor je al aankomen, er schuilt ook een femme fatale in mij, zeker weten. Maar die schuilt in elke vrouw hoor. Mijn geheime wapen? Dat zou je beter aan mijn vent vragen (acteur Johan Heldenbergh nvdr.). Die zegt vaak Ge hebt chance dat ge zo schoon zijt. Hij zegt het vooral als ik stout ben of een grens overschrijd.'
'Ik speel steeds minder spelletjes. Ik heb dat niet meer nodig, dat is verloren energie. Maar het is en blijft heerlijk om vooral op scène de bitch in mij los te laten. Ik zei het nog tegen Gilda (De Bal, die Bénédicte Rodenburg speelt, nvdr.): Oh my god, wat zijn wij toch bitches. Ik sta soms echt van mezelf te kijken. Die kak, dat dédain, die handgebaartjes. En dat fake lief zijn.'
'Neen. Pedicure, manicure en gezichtsverzorging, het komt er maar niet van. Vroeger gingen we heel vaak naar de sauna, maar met de kindjes lukt dat niet meer. Ik heb wel een dure hobby: ik schilder portretten. Canvas en verf kosten best veel geld. Maar aan kleren geef ik niet veel geld uit. Eigenlijk ben ik een schooier. In mijn kleren zitten zelfs gaten.'
Joke Devynck: 'Maar dat is dan weer op aanraden van de stylistes. Ik heb ook een jurk van Véronique Branquinho. Driehonderd euro. Ik weet nog dat ik toen een half uur heb zitten dralen voor ik het stukje textiel kocht. En nu durf ik dat jurkje bijna niet te dragen omdat ik vind dat het toch niet echt bij mij hoort. Typisch.'
Joke Devynck: 'De eerste week nadat ik uitgeroepen werd tot meest stijlvolle vrouw, dacht ik Oei, ik moet nu altijd stijlvol rondlopen. Maar ik vergeet het toch vaak. Als ik mijn kindjes van school ga halen of 's ochtends naar de bakker ga, vind ik mezelf niet zo stijlvol hoor. Pas op, ik geniet er wel van om op een première met een mooi jurkje rond te lopen. Maar zoveel heb ik er niet, aangezien ik niet ga leuren bij ontwerpers om zo'n jurkje van hen te mogen dragen.'
Joke Devynck: 'Ja, maar mijn ouders waren niet rijk. Mijn vader was leerkracht, mijn moeder bibliothecaris. Ik had wel rijke vriendinnetjes. Hun koelkast zal altijd vol ijsjes en ze hadden veel meer speelgoed. Het is moeilijk om te omschrijven, maar ergens voelde ik wel dat ik uit een ander milieu kwam. Het was anders en ze hadden ook gewoon méér. In alle opzichten. Maar mijn moeder zei altijd Nooit vergelijken, Joke en dat heb ik goed onthouden.'
Joke Devynck: (Pretoogjes) 'Ik heb wel wat dokterszoontjes gehad, ja. Maar evengoed visserszonen hoor.'
Joke Devynck: (Mysterieus) 'Och, ik heb natuurlijk veel drank genuttigd op de toneelschool. Heel veel. En de rest hang ik niet aan je neus hoor.'
Joke Devynck: 'Ik weet het niet. Het is tegen mijn gevoel voor esthetiek. Als je je gezicht optrekt, dan zie je toch nog altijd die gerimpelde nek? Dan klopt er toch iets niet? En gerimpelde gezichten zijn net zo mooi om te schilderen. Weet je, vraag het me nog eens over twintig jaar.'
In oktober gaat de bioscoopfilm ‘Zot van A’ in première, met o.a. Joke Devynck, een remake van de Nederlandse film ‘Alles is liefde’.
1. Andrea Croonenberghs
2. Joke Devynck
3. Rebecca Huys
4. Ann Ceurvels
5. Katelijne Verbeke
6. Veerle Malschaert
7. Tine Van den Brande
8. Kader Gürbüz
9. Tania Kloek
10. Ianka Fleerackers
11. Pascale Michiels
12. Margot De Ridder
Ianka Fleerackers komt op de tweede plaats met 17 procent van de stemmen;
Andrea Croonenberghs haalt met veertien procent van de stemmen de derde plaats.
Flikken seizoen 2
